De verkeerde vogel / Dodo’s dromen

De reiger stond te wachten voor de deur van Stichting Dodo. Misschien dacht hij dat hij met uitsterven bedreigd was. Of was hij gewoon eenzaam. Misschien dacht hij dat hij een dodo was. Misschien dacht hij niets.
Ik hield de deur voor hem open maar hij walgde van wat hij zag. Zelf stond ik ook niet te popelen om naar binnen te gaan. De dodo werd ook wel walgvogel genoemd. Maar ook dat zou wel toeval zijn.
Ik dacht aan het vingerkootje van de holenbeer in de etalage van Stenelux aan de Ruysdaelkade.
Ik dacht aan rokerige café’s.
Ik dacht aan Boudewijn Büch.
Ik dacht aan de laatste twee veteranen die ik op tv kransen zag leggen in Ieper.
Ik dacht aan de toch nog levende Wollemi Pine in de Hortus.
Ik probeerde niet aan dinosaurussen te denken.
Ik dacht aan Stichting Dodo, net als zijn boegbeeld nu ook uitgestorven, een pand achterlatend dat te vies is om een voet in te zetten.

Later ging ik naar huis en viel vermoeid in slaap. Ik droomde een dodo en probeerde hem bij het wakker worden vast te houden zodat ik hem los kon laten in de 1e van der Helststraat 21hs. Het mislukte. Ik was teleurgesteld. Zeker toen ik de volgende avond weer een dodo droomde. En hij ‘s ochtends wederom verdwenen was. En hetzelfde tafereel zich de derde avond herhaalde.

Gelukkig weet ik nu wat me te doen staat. 1e van der Helststraat 21 hs. Nog even en ze zijn er weer.