woensdag 29 oktober 2008
maandag 27 oktober 2008
Expeditie 1
Het mag eigenlijk geen naam hebben. Nog geen twee uur kostte het me om de Pijp te omcirkelen. Ik liet geen noemenswaardige sporen achter en nam niets tastbaars mee. Robert Scott zou me uitgelachen hebben. De enige ontberingen bestonden uit een plotselinge regenbui en groepjes opgefokte pubers die net pauze hadden.
Het leek me logisch om eerst de buitenste grenzen te verkennen. Rechtdoor totdat het water je dwingt af te slaan. Rechtdoor totdat het water je dwingt af te slaan. Rechtdoor totdat het water je dwingt af te slaan. Rechtdoor totdat het water je dwingt af te slaan. Een vierkant in het midden van Amsterdam, een polder die een buurt werd met de naam YY (Amsterdam was verdeeld in 50 buurten die met letters werden aangeduid) met een park waarin het oude polderpeil nog zichtbaar is.
De mobiele groenteman begroette zijn eerste klant, een dame van een jaar of zeventig die vandaag alleen maar sla kwam kopen “want ik heb geen gas en geen koelkast”. Ik schuifelde wat heen en weer achter de wagen om de rest van hun gesprek te volgen maar er werden verder geen woorden aan verspild.
De bootjes zij aan zij in de gracht. Ik kon me levendig voorstellen hoe dat was gegaan. Een nieuwe woning aan het water. Lange weekenden met tijd voor vanalles en hang naar avontuur. “Zullen we een bootje kopen?” En vervolgens een hele zomer lang te pas en te onpas met vrienden door de grachten varen. De eerste winter nog keurig een zeiltje over de boot, de eerste lente met lange tanden wat achterstallig onderhoud, in de zomer nog af en toe een tochtje en daarna net als al die andere bootjes voor altijd vergeten in de gracht. Een roemloze oude dag.
Het wonderlijkste wat ik zag? Misschien wel de versteende drol van een schildpad. €3,50 bij Stenelux aan de Ruysdaelkade. Ze verkopen ook vingerkootjes van Slowaakse holenberen.
Het leek me logisch om eerst de buitenste grenzen te verkennen. Rechtdoor totdat het water je dwingt af te slaan. Rechtdoor totdat het water je dwingt af te slaan. Rechtdoor totdat het water je dwingt af te slaan. Rechtdoor totdat het water je dwingt af te slaan. Een vierkant in het midden van Amsterdam, een polder die een buurt werd met de naam YY (Amsterdam was verdeeld in 50 buurten die met letters werden aangeduid) met een park waarin het oude polderpeil nog zichtbaar is.
De mobiele groenteman begroette zijn eerste klant, een dame van een jaar of zeventig die vandaag alleen maar sla kwam kopen “want ik heb geen gas en geen koelkast”. Ik schuifelde wat heen en weer achter de wagen om de rest van hun gesprek te volgen maar er werden verder geen woorden aan verspild.
De bootjes zij aan zij in de gracht. Ik kon me levendig voorstellen hoe dat was gegaan. Een nieuwe woning aan het water. Lange weekenden met tijd voor vanalles en hang naar avontuur. “Zullen we een bootje kopen?” En vervolgens een hele zomer lang te pas en te onpas met vrienden door de grachten varen. De eerste winter nog keurig een zeiltje over de boot, de eerste lente met lange tanden wat achterstallig onderhoud, in de zomer nog af en toe een tochtje en daarna net als al die andere bootjes voor altijd vergeten in de gracht. Een roemloze oude dag.
Het wonderlijkste wat ik zag? Misschien wel de versteende drol van een schildpad. €3,50 bij Stenelux aan de Ruysdaelkade. Ze verkopen ook vingerkootjes van Slowaakse holenberen.
vrijdag 24 oktober 2008
zondag 19 oktober 2008
dinsdag 14 oktober 2008
Ongedefinieerd
Grensgebieden, niemandsland, het uur van de wolf, schemering, schaduwgebied, dromen, de dingen die gebeuren op het moment dat je met je ogen knippert, negatieve ruimte, weerspiegelingen.
Ver van de Pijp (ik ben nog steeds in Afrika) denk ik na over Tussenland. Op dit moment is het alles wat zich tussen mij en Amsterdam bevindt. Duizenden kilometers zand, water, bomen, mensen, wegen, lucht. Tussenland is geen plek. Het is de ruimte tussen twee dingen. Die twee dingen zijn benoembaar maar ook inwisselbaar voor andere dingen. Tussenland is alles tussen de Karoo in Afrika en de Pijp in Amsterdam. Tussenland is alles tussen nu en 31 december 2008. Tussenland is wat er te gebeuren staat tussen 8 kunstenaars en een grote groep stadsbewonders. Tussenland is alles vanaf de letter “t” tot en met de letter “d”. Tussenland is het gebied tussen mijn hersenen dat via mijn vingers en het toetsenbord van mijn computer loopt tot deze tekst op het internet. Tussenland is alles en niets, algemeen en specifiek. Een verzinsel. Een realiteit. Een rookgordijn.
Een grens vormt de scheidingslijn tussen twee landen of andere (meestal bestuurlijke) eenheden. Algemeen onderscheidt men:
* natuurlijke grenzen, waar een landschapselement zoals de zee, een rivier of gebergte als grens dient.
* kunstmatige grenzen, die in het algemeen in verdragen zijn vastgelegd.
* administratieve grenzen, de grenzen tussen andere bestuurlijke eenheden dan staten, zoals bijvoorbeeld tussen deelstaten, provincies of gemeentes.
* taalgrenzen, de grenzen tussen verschillende taalgebieden.
Kritiek op de term natuurlijke grenzen luidt dat alle grenzen kunstmatig zijn.
Een niemandsland of neutrale zone is een grensgebied dat aan niemand toebehoort. In oorlogstijd wordt het gebied tussen de frontlinies van twee vijandelijke legers ook wel aangeduid als niemandsland. In het algemeen zou je een gebied waar nooit iemand komt Niemandsland kunnen noemen.
Het Uur van de Wolf is het moment waarop de nacht in de ochtendschemer overgaat, het tijdstip waarop de grens tussen waan en werkelijkheid vervaagt en langzaam oplost. Een moment, waarop van alles mogelijk is
Schemering is een toestand waarbij de overgang van licht naar donker plaats vindt. Dit gebeurt zowel bij dageraad (ochtendgloren) als bij zonsondergang (valavond). Tijdens de schemering is de hemel verlicht, maar de zon bevindt zich dan nog onder de horizon. Er zijn verschillende gradaties van schemering:
* de burgerlijke schemering als het middelpunt van de zon minder dan 6° onder de horizon staat.
* de nautische schemering als het middelpunt van de zon 6° tot 12° onder de horizon staat.
* de astronomische schemering als het middelpunt van de zon 12° tot 18° onder de horizon staat
Een droom is wat iemand denkt te zien en te horen terwijl hij slaapt. Dromen komen vooral voor tijdens de REM-slaap.
Tijdens een lucide droom is de dromer zich bewust van het feit dat hij droomt.
Wat een droom is en waar het precies voor dient is niet bekend, al zijn er wel vermoedens. Zo is gebleken dat men vaak droomt over dingen die men overdag heeft meegemaakt. Dit wordt de dagrest genoemd. Dromen zouden helpen de gebeurtenissen te verwerken.
In het verleden zag men dromen als boodschappen van de goden en kende men er een voorspellende functie aan toe. Om de verschillende droomsymbolen te analyseren, waren er droomduiders en droomboeken. Het is ook mogelijk om in kleur te dromen.
De ruimte is één van de weinig fundamentele grootheden in fysica. Dat betekent dat ruimte niet gedefinieerd kan worden via andere grootheden, omdat er niets fundamenteler bekend is. Ruimte wordt daarom, net als de definitie van andere fundamentele grootheden (zoals tijd en massa), bepaald door meting.
Het standaard ruimte-interval, de meter, is sinds 1983 gedefinieerd als de afstand die licht in 1/299.792.458 seconde in vacuüm aflegt.
Deze definitie, die aan huidige definitie van tijd wordt gekoppeld, maakt onze plaats-tijd ruimte een Minkowskiruimte en maakt de speciale relativiteitstheorie juist per definitie.
In de klassieke natuurkunde wordt de ruimte opgevat als een driedimensionale Euclidische ruimte waarin elke positie kan worden beschreven door drie coördinaten. De relativistische natuurkunde houdt zich meer bezig met ruimtetijd die wordt gemodelleerd als een vierdimensionale topologische ruimte
In de astronomie wordt de term ruimte vaak gebruikt om delen van het heelal buiten de Aarde of het zonnestelsel aan te geven, of meer algemeen de relatief "lege" delen van het heelal. De ruimte bevat geen zuurstof. Wel bevat zij (relatief weinig) atomen van gassen en stofdeeltjes. Ook kunnen er objecten doorheen bewegen, zoals meteoroïden en kometen. Termen als ruimtevaart en ruimtesonde verwijzen ook naar dit gebruik van de term ruimte.
In de wiskunde is een ruimte een verzameling met een toegevoegde structuur.
Een rookgordijn wordt voornamelijk gebruikt bij militaire doeleinden en bestaat uit een soort dikke, grijze mist. Deze rookgordijnen worden veroorzaakt door rookbommen en/of rookgranaten om bijvoorbeeld een verrassingsaanval op te zetten of om een gebied te kunnen verdedigen
Ver van de Pijp (ik ben nog steeds in Afrika) denk ik na over Tussenland. Op dit moment is het alles wat zich tussen mij en Amsterdam bevindt. Duizenden kilometers zand, water, bomen, mensen, wegen, lucht. Tussenland is geen plek. Het is de ruimte tussen twee dingen. Die twee dingen zijn benoembaar maar ook inwisselbaar voor andere dingen. Tussenland is alles tussen de Karoo in Afrika en de Pijp in Amsterdam. Tussenland is alles tussen nu en 31 december 2008. Tussenland is wat er te gebeuren staat tussen 8 kunstenaars en een grote groep stadsbewonders. Tussenland is alles vanaf de letter “t” tot en met de letter “d”. Tussenland is het gebied tussen mijn hersenen dat via mijn vingers en het toetsenbord van mijn computer loopt tot deze tekst op het internet. Tussenland is alles en niets, algemeen en specifiek. Een verzinsel. Een realiteit. Een rookgordijn.
Een grens vormt de scheidingslijn tussen twee landen of andere (meestal bestuurlijke) eenheden. Algemeen onderscheidt men:
* natuurlijke grenzen, waar een landschapselement zoals de zee, een rivier of gebergte als grens dient.
* kunstmatige grenzen, die in het algemeen in verdragen zijn vastgelegd.
* administratieve grenzen, de grenzen tussen andere bestuurlijke eenheden dan staten, zoals bijvoorbeeld tussen deelstaten, provincies of gemeentes.
* taalgrenzen, de grenzen tussen verschillende taalgebieden.
Kritiek op de term natuurlijke grenzen luidt dat alle grenzen kunstmatig zijn.
Een niemandsland of neutrale zone is een grensgebied dat aan niemand toebehoort. In oorlogstijd wordt het gebied tussen de frontlinies van twee vijandelijke legers ook wel aangeduid als niemandsland. In het algemeen zou je een gebied waar nooit iemand komt Niemandsland kunnen noemen.
Het Uur van de Wolf is het moment waarop de nacht in de ochtendschemer overgaat, het tijdstip waarop de grens tussen waan en werkelijkheid vervaagt en langzaam oplost. Een moment, waarop van alles mogelijk is
Schemering is een toestand waarbij de overgang van licht naar donker plaats vindt. Dit gebeurt zowel bij dageraad (ochtendgloren) als bij zonsondergang (valavond). Tijdens de schemering is de hemel verlicht, maar de zon bevindt zich dan nog onder de horizon. Er zijn verschillende gradaties van schemering:
* de burgerlijke schemering als het middelpunt van de zon minder dan 6° onder de horizon staat.
* de nautische schemering als het middelpunt van de zon 6° tot 12° onder de horizon staat.
* de astronomische schemering als het middelpunt van de zon 12° tot 18° onder de horizon staat
Een droom is wat iemand denkt te zien en te horen terwijl hij slaapt. Dromen komen vooral voor tijdens de REM-slaap.
Tijdens een lucide droom is de dromer zich bewust van het feit dat hij droomt.
Wat een droom is en waar het precies voor dient is niet bekend, al zijn er wel vermoedens. Zo is gebleken dat men vaak droomt over dingen die men overdag heeft meegemaakt. Dit wordt de dagrest genoemd. Dromen zouden helpen de gebeurtenissen te verwerken.
In het verleden zag men dromen als boodschappen van de goden en kende men er een voorspellende functie aan toe. Om de verschillende droomsymbolen te analyseren, waren er droomduiders en droomboeken. Het is ook mogelijk om in kleur te dromen.
De ruimte is één van de weinig fundamentele grootheden in fysica. Dat betekent dat ruimte niet gedefinieerd kan worden via andere grootheden, omdat er niets fundamenteler bekend is. Ruimte wordt daarom, net als de definitie van andere fundamentele grootheden (zoals tijd en massa), bepaald door meting.
Het standaard ruimte-interval, de meter, is sinds 1983 gedefinieerd als de afstand die licht in 1/299.792.458 seconde in vacuüm aflegt.
Deze definitie, die aan huidige definitie van tijd wordt gekoppeld, maakt onze plaats-tijd ruimte een Minkowskiruimte en maakt de speciale relativiteitstheorie juist per definitie.
In de klassieke natuurkunde wordt de ruimte opgevat als een driedimensionale Euclidische ruimte waarin elke positie kan worden beschreven door drie coördinaten. De relativistische natuurkunde houdt zich meer bezig met ruimtetijd die wordt gemodelleerd als een vierdimensionale topologische ruimte
In de astronomie wordt de term ruimte vaak gebruikt om delen van het heelal buiten de Aarde of het zonnestelsel aan te geven, of meer algemeen de relatief "lege" delen van het heelal. De ruimte bevat geen zuurstof. Wel bevat zij (relatief weinig) atomen van gassen en stofdeeltjes. Ook kunnen er objecten doorheen bewegen, zoals meteoroïden en kometen. Termen als ruimtevaart en ruimtesonde verwijzen ook naar dit gebruik van de term ruimte.
In de wiskunde is een ruimte een verzameling met een toegevoegde structuur.
Een rookgordijn wordt voornamelijk gebruikt bij militaire doeleinden en bestaat uit een soort dikke, grijze mist. Deze rookgordijnen worden veroorzaakt door rookbommen en/of rookgranaten om bijvoorbeeld een verrassingsaanval op te zetten of om een gebied te kunnen verdedigen
vrijdag 10 oktober 2008
Tussentijd
In de Tussentijd ben ik aan de andere kant van de aardbol. Torren zo groot als je handpalm, leeg land zo ver je kunt kijken. Mijn zus is net getrouwd op een strand niet ver van Kaapstad. Daarom ben ik hier en niet in Amsterdam.
De herfst is lente geworden. De Pijp ligt in een andere wereld. Van alle dieren hier kijk ik het liefst naar de langzaamste. De reuzenschildpadden kijken ongestoord terug. De neushoorns verbergen zich verlegen achter de bomen. Hier liep de Homo Erectus. De handige Habilis bekommerde zich nog niet om de vormgeving van zijn gereedschap. Dit is de bakermat van de mensheid. Ik voel me klein hier.
Op de heenweg vlogen we over de Sahara. Ik dacht aan de mannen met bladblazers in het Sarphatipark die de paden vrij houden van natuurlijke en andersoortige producten. In Nederland is de natuur maakbaar, beheersbaar, overzichtelijk. De mens is oppermachtig. Misschien zijn we daarom zo’n arrogant volk.
Ik probeer een link te vinden met Tussenland. Maar misschien ben ik die link. Ik beweeg me tussen de Pijp en de Karoo. Ik sjouw mijn herinneringen van de ene plek naar de andere. Straks ben ik weer terug en kijk met andere ogen naar de mensen en straten en winkels en pleinen.
De herfst is lente geworden. De Pijp ligt in een andere wereld. Van alle dieren hier kijk ik het liefst naar de langzaamste. De reuzenschildpadden kijken ongestoord terug. De neushoorns verbergen zich verlegen achter de bomen. Hier liep de Homo Erectus. De handige Habilis bekommerde zich nog niet om de vormgeving van zijn gereedschap. Dit is de bakermat van de mensheid. Ik voel me klein hier.
Op de heenweg vlogen we over de Sahara. Ik dacht aan de mannen met bladblazers in het Sarphatipark die de paden vrij houden van natuurlijke en andersoortige producten. In Nederland is de natuur maakbaar, beheersbaar, overzichtelijk. De mens is oppermachtig. Misschien zijn we daarom zo’n arrogant volk.
Ik probeer een link te vinden met Tussenland. Maar misschien ben ik die link. Ik beweeg me tussen de Pijp en de Karoo. Ik sjouw mijn herinneringen van de ene plek naar de andere. Straks ben ik weer terug en kijk met andere ogen naar de mensen en straten en winkels en pleinen.
donderdag 2 oktober 2008
Fantoomhaar
Op de grens tussen dag en nacht begeef ik mij in dit nieuwe gebied. Het ligt donker voor me, ik waan me in mijn slaap. Vandaag was een donderdag. De maand oktober is nog jong en ik heb korter haar dan gisteren.
Gisteren liep ik door de Pijp en kreeg het gevoel dat ik iets moest achterlaten. Een klein gebaar, niets anders. Maar meer dan loze voetstappen had ik niet bij me. Geen handschoenen, kleine muntjes, oude boodschappenbriefjes. Alles lag in het Oosten, aan de ander kant van de Amstel waar de stad anders ademt dan in het Zuiden. Ik was het water te voet overgestoken met alleen een paar sleutels en een briefje van twintig in m’n broekzak.
Ik was niet echt ergens naar op weg. Misschien een kopje koffie. Een klein rondje door het Sarphatipark. Even kijken bij de Raamgalerie. En toen zag ik de kapper.
De kapper had een muts op. Ik wist niet waarom. Ik dacht dat hij misschien kanker had maar hij had alleen een “bad hair day”. Ik hoopte dat het niet besmettelijk was.
Hij knipte in een rap tempo. Niet te veel, niet te weinig. Na afloop veegde hij mijn haren op. Hij deed ze in een zakje zoals ik gevraagd had. Het was minder dan ik dacht.
Ik liep terug over de Ceintuurbaan. Het waaide nauwelijks. Mijn haar verspreidde zich over de straat. Toen ik bij het niemandsland van de Amstelbrug aankwam was het zakje leeg.
Later zat ik voor het raam van mijn atelier en streek gedachteloos door mijn haar. Elke keer belandde mijn hand onverwachts in een kale nek. Fantoomhaar.
Gisteren liep ik door de Pijp en kreeg het gevoel dat ik iets moest achterlaten. Een klein gebaar, niets anders. Maar meer dan loze voetstappen had ik niet bij me. Geen handschoenen, kleine muntjes, oude boodschappenbriefjes. Alles lag in het Oosten, aan de ander kant van de Amstel waar de stad anders ademt dan in het Zuiden. Ik was het water te voet overgestoken met alleen een paar sleutels en een briefje van twintig in m’n broekzak.
Ik was niet echt ergens naar op weg. Misschien een kopje koffie. Een klein rondje door het Sarphatipark. Even kijken bij de Raamgalerie. En toen zag ik de kapper.
De kapper had een muts op. Ik wist niet waarom. Ik dacht dat hij misschien kanker had maar hij had alleen een “bad hair day”. Ik hoopte dat het niet besmettelijk was.
Hij knipte in een rap tempo. Niet te veel, niet te weinig. Na afloop veegde hij mijn haren op. Hij deed ze in een zakje zoals ik gevraagd had. Het was minder dan ik dacht.
Ik liep terug over de Ceintuurbaan. Het waaide nauwelijks. Mijn haar verspreidde zich over de straat. Toen ik bij het niemandsland van de Amstelbrug aankwam was het zakje leeg.
Later zat ik voor het raam van mijn atelier en streek gedachteloos door mijn haar. Elke keer belandde mijn hand onverwachts in een kale nek. Fantoomhaar.
woensdag 1 oktober 2008
Abonneren op:
Posts (Atom)